Meditatie is een essentieel element in mijn manier van werken. Meditatie is eigenlijk geen techniek. Mediteren is niets anders dan je lichaam, je emoties en je gedachten waarnemen. Kijken naar wat er in je leeft zonder er in mee te gaan, het vast te zetten of weg te drukken omdat je het niet wilt (voelen). Getuige zijn zonder er iets mee, aan of tegen te doen. Waarnemen zonder te interpreteren, te verklaren of te beoordelen. Interpretaties, verklaringen en oordelen zijn alweer je hoofd. Je hoofd wil snel weer aan de gang gaan met “Waarom … ?”. In meditatie ga je je niet dat soort dingen afvragen, maar je blijft alleen maar waarnemen en ervaren: “Hoe (voelt het) … ?” Zo word je getuige van alles wat er is in jou. Vanuit je eigen centrum, in een diep contact met jezelf en met het hier en nu neem je als het ware van een afstand waar wat er zich afspeelt in jou. Je wordt meer toeschouwer van je lichaam, je emoties en je gedachten. Bewust-zijn. Dit geeft rust, stilte en helderheid. Hierin kun je vanuit acceptatie ervaren wie jij werkelijk bent, zonder iets te moeten (veranderen).

Mediteren kan op veel verschillende manieren. Naast stiltemeditaties maak ik ook vaak gebruik van actieve vormen van meditatie. Deze bestaan meestal uit meerdere fases. De laatste fase is dan meestal in stilte zitten of liggen. In de fase(s) daarvoor gaan we juist bewegen en/of geluid maken (op een voor de desbetreffende meditatie(fase) specifieke wijze). Het idee hierachter is dat het voor de huidige westerse mens moeilijk is om vanuit het drukke leven meteen tot stilte en getuige-zijn te komen. Bij een actieve meditatie is er dan ook eerst de gelegenheid om in beweging of geluid onze onrust naar buiten te brengen, zodat er ruimte ontstaat voor stilte, waarneming en dus meditatie.